Να μη γίνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση άλλοθι για μεγαλύτερη υποβάθμιση της παιδείας

Αρθρο  το οποίο δημοσιεύτηκε στο Νεολόγο στο φύλλο της 24ης Μαρτίου 2011
Του Απόστολου Βολιώτη,μέλους της Ριζοσπαστικής Δράσης για τη Παλλήνη


Τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου,πραγματοποιήθηκε στο Μαρούσι, συνάντηση της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας με δημάρχους από όλη την Ελλάδα με θέμα τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, των σχολικών τμημάτων και συναφή ζητήματα.Σύμφωνα λοιπόν με τον περίφημο πλέον Καλλικράτη, Δήμαρχοι και Τοπική Αυτοδιοίκηση,καλούνται σε συνέργειες και συμμετοχή προκειμένου το συνολικό project,όπως το αποκάλεσε η αρμόδια συντοπίτισα μας υφυπουργός κ.Χριστοφιλοπούλου,να πετύχει και να αποδόσει.Την ίδια στιγμή έξω από το υπουργείο, εκπαιδευτικοί, η ΟΛΜΕ, εκπρόσωποι συλλόγων γονέων και κηδεμόνων καθώς και μαθητές,διαμαρτύρονταν για τις απαράδεκτες αποφάσεις του υπουργείου και της κυβέρνησης και διαδήλωναν τις δικές τους θέσεις ως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για τα ζητήματα της παιδείας αλλά και το μέλλον των παιδιών αυτού του τόπου.Τα συνθήματα ίδια με εκείνα της δεκαετίας του 1960.Δωρεάν παιδεία,δημοκρατικό σχολείο στην υπηρεσία του λαού και όχι των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων.Πέρασαν 50 χρόνια από τότε και τα βήματα που έγιναν ήταν ελάχιστα μέσα από παλινωδίες των εκάστοτε υπουργών όλων των κυβερνήσεων.Εμειναν κούφια λόγια όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις και οι ρητορικές διακηρύξεις. Βρισκόμαστε στο έτος 2011 και τα ιδιωτικά φροντιστήρια,μοναδικό φαινόμενο σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο,απομυζούν το συρικνωμένο εισόδημα των νεοελλήνων που μαζί με τα λεφτά που πληρώνουν καθημερινά για πάμπολλες ελλείψεις του δημόσιου σχολείου, καθιστούν το χαρακτήρα της παιδείας καθαρά ταξική υπόθεση.Αν διαβάσει κανείς την ομιλία-παρέμβαση της κ.Χριστοφιλοπούλου στην παραπάνω συνάντηση θα διαπιστώσει με θλίψη ένα γενικόλογο και πρόχειρο κείμενο χωρίς κανένα στοιχείο προοπτικής.Καμμία αναφορά στα πραγματικά προβλήματα του περιεχομένου της παιδείας.Καμμία δέσμευση για αύξηση των δαπανών για επενδύσεις στον τομέα της έρευναςκαι της τεχνολογίας.Τίποτα απολύτως για την ανέγερση νέων σχολικών μονάδων που τόσο ανάγκη έχουν όλοι οι Δήμοι.Τίποτα απολύτως για τη στήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,ούτε οικονομική ούτε θεσμική για να μπορέσουν οι δήμοι να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που τους φόρτωσε ο Καλλικράτης ο οποίος θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.Καμμία απολύτως αναφορά στο τεράστιο κτιριακό πρόβλημα.Αντί για ενίσχυση του ρόλου του ΟΣΚ στην ανέγερση σχολείων, προωθείται η διαδικασία των ΣΔΙΤ(Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα)για να ασελγήσει στα δημόσια οικονομικά ξανά και ξανά το ξέφρενο ιδωτικό κέρδος μέσα από αδιαφανείς και διαπλεκόμενες συνεργασίες.Η κ.υφυπουργός περιορίστηκε να εξαντλήσει το χρόνο της ομιλίας της σε κάποιες επιμέρους ειδικές κατηγορίες προβλημάτων(ειδικά και μουσικά σχολεία και πράσινα σχολεία) που σίγουρα απαιτούν λύσεις αλλά δεν είναι αυτές οι λύσεις, αν τελικά δοθούν, που θα καθορίσουν τη προοπτική και το μέλλον των παιδιών μας και του τόπου γενικότερα.Αναφερόμενη σε αυτές τις ειδικές κατηγορίες μαθητών προσπάθησε να ποντάρει στο συναίσθημα των παραβρισκομένων στη συνάντηση των αιρετών, για να αποπροσανατολίσει την σκέψη τους και την απλή λογική. Ισως έτσι να θεώρησε ότι το υπουργείο θα δώσει την εντύπωση καινοτόμας αντίληψης η οποία θα υπερκαλύψει με τεχνάσματα τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις.Φυσικά δεν εξήγησε στους Δημάρχους η κ.Χριστοφιλοπούλου πως θα υλοποιήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση τις οικονομικές και άλλες υποχρεώσεις της απέναντι στις σχολικές μονάδες και την εκπαιδευτική κοινότητα.Ως γνωστόν,το μνημόνιο της Τρόικα αποφάσισε και εφαρμόζει την περικοπή της κρατικής επιχορήγησης προς την Τ.Α κατά 1 δις ευρώ ετησίως για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.Ερωτούμε καλοπροαίρετα΄ πως θα καταφέρει π.χ ο Δήμος Παλλήνης στο εξής να καλύπτει τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων της περιοχής μας όταν γνωρίζουμε πως πέρυσι π.χ τα ποσά προς τις σχολικές επιτροπές ήταν μειωμένα κατά 40% τουλάχιστον;Είναι σίγουρο ότι άλλα πράγματα θα είχε στο μυαλό της η κ.υφυπουργός για να μη βλέπει ότι στην εκλογική της περιφέρεια στην οποία ανήκει και ο δήμος Παλλήνης, λείπουν πάμπολλες αίθουσες διδασκαλίας και τα παιδιά μας κάνουν μάθημα σε containers τοποθετημένα σε αυλές σχολείων και περιφραγμένους δρόμους.Δεν δεσμεύτηκε ότι την καινούργια σχολική χρονιά ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα δεν θα αυξηθεί.Δεν μας διαβεβαίωσε ότι δεν θα υπάρξουν σχολικά τμήματα με περισσότερους από 25 μαθητές.Διότι, σε αντίθετη περίπτωση αυτό θα έχει σαν συνέπεια εκτός από την υποβάθμιση των σπουδών, τη μείωση των απασχολούμενων καθηγητών και δασκάλων και άρα λιγότερους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, άρα μεγαλύτερη ανεργία, οξύτερα κοινωνικά προβλήματα με συνέπεια το φούντωμα των λαικών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων που τόσο δαιμονοποιεί,συκοφαντεί και εξορκίζει η κυβέρνηση με προεξάρχοντα τον αντιπρόεδρο της και εκλεγόμενο επίσης στην περιφέρεια μας κ.Πάγκαλο.Ομως η πραγματικότητα είναι τόσο ωμή και σκληρή που δυστυχώς δεν αφήνει πολλά χρονικά περιθώρια.Χωρίς αμφιβολία,γίνεται πια αντιληπτό ότι αυτός ο δρόμος δεν βγάζει πουθενά.Σε όλους τους τομείς, αυτή η κυβερνητική αντίληψη και πρακτική θα δημιουργεί καθημερινά αντιστρόφως ανάλογες συνειρμούς και αντιδράσεις.Και αυτές προέρχονται πια από παντού, ανεξαρτήτως πολτικής και κομματικής τοποθέτησης.Η τελευταία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Παλλήνης να μην δεχθεί καμμία κατάργηση η συνένωση σχολείων του Δήμου αποτελεί μια πολύ θετική ενέργεια και η οποία θα έχει νόημα εάν και μόνο εάν αποδειχθεί με έργα ότι θα ισχύσει τελεσίδικα.Η ευθύνη βαραίνει κυρίως τη δημοτική αρχή και φυσικά ως από θέσης τον ίδιο τον Δήμαρχο.

Εύλογα ερωτήματα και πιθανές απαντήσεις

Τι να είναι άραγε αυτό που κάνει ακόμα και σήμερα πολλούς από τους συμπατριώτες μας να ελπίζουν αφελώς ότι η χώρα μας θα ξεπεράσει σίγουρα την πολιτικοοικονομική κρίση που μαστίζει ολόκληρο τον Ελληνικό λαό;
Τι είναι αυτό που καθιστά την ξεδιάντροπη επέμβαση των ξένων αδήριτη ανάγκη,κάτι σαν νομοτέλεια,στα μάτια μεγάλης μάζας των συνελλήνων;
Τι είναι αυτό που καθηλώνει τους εργαζόμενους σε μια άνευ προηγουμένου παθητική στάση αναμονής;
Τι είναι αυτό που κρατάει μεγάλη μερίδα του πνευματικού κόσμου άφωνη και δήθεν απορημένη;
Τι δίνει απύθμενο θράσος στα πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης να προκαλούν ασύστολα με λόγια και έργα τον ελληνικό λαό καταδικάζοντας τον σε επίπεδα εργασιακών δικαιωμάτων προπολεμικής εποχής;
Τι είναι αυτό που επιτρέπει στη συνείδηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να ξεπερνά τόσο εύκολα τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ δεξιάς και σοσιαλιστικής πολιτικής, στο όνομα δήθεν του προσωρινού, με αποτέλεσμα να υπερψηφίζονται στη βουλή όλες οι δουλικές τροικανές εντολές;
Υπάρχουν σίγουρα κάποιες εξηγήσεις,κάποιες κοινές παραδοχές.Σαν τέτοιες ευσταθούν κατά τη γνώμη μου οι παρακάτω:
Το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει προ πολλού ξεπέσει και απονομιμοποιηθεί  στα μάτια και το μυαλό της πλειοψηφίας των πολιτών,λόγω της αδιαφάνειας,της ρεμούλας,των διαπλεκόμενων  συμφερόντων και της αναποτελεσματικότητας του στα πλαίσια ενός αξιοκρατικού πλαισίου ,αστικής έστω δημοκρατίας.
Παράλληλα όμως δυστυχώς ,στον αντίποδα αυτού του συστήματος,διαπιστώνεται  ο αυτοευνουχισμός της  αντισυστημικής αριστεράς στο σύνολο της,η οποία θα μπορούσε πανθομολογουμένως με άλλο τρόπο να δόσει ελπίδα και προοπτική.Εγκλωβισμένες σε παντός είδους ιδεοληψίες και πρακτικές οι ηγεσίες όλων των τμημάτων της αριστεράς,αποδείχνονται κατώτερες των περιστάσεων και αναγκών της εποχής.Ετσι περιορίζεται, αν όχι εκλείπει  η δυνατότητα ώστε το συνολικό 16% που συγκεντρώνει δημοσκοπικά σήμερα,να μετατραπεί σε δημιουργικό και ανατρεπτικό  πλειοψηφικό ρεύμα που θα έπαιρνε στα χέρια του την υπόθεση του μέλλοντος αυτού του τόπου.
Ωστόσο, για να εξηγηθεί πλήρως το φαινόμενο της σημερινής λαικής παθητικότητας, δεν αρκούν οι παραπάνω δύο λόγοι.Σε αυτούς πρέπει κατά τη γνώμη μου να προσθέσουμε ένα σημαντικότατο, καταλυτικό παράγοντα.Είναι ο παράγοντας που αναλύεται με εντυπωσιακό και κατανοητό τρόπο από την καταπληκτική Καναδή  συγγραφέα του βιβλίου "Το Δόγμα του Σοκ" ,Naomi Klein. Είναι αυτός ο παράγοντας που ψιθυρίζει κάθε πρωί στο αυτί του εργαζόμενου να δεχτεί τη μείωση του μισθού του γιατί μπορεί να τον χάσει παντελώς.Είναι αυτός ο άθλιος παράγοντας που  ψιθυρίζει στον συνταξιούχο να μην παραπονιέται για τη μείωση της σύνταξης του γιατί μπορεί να του κόψουν και την επικουρική και άντε να τα βγάλει πέρα με 500 ευρώ.Είναι αυτός ο ψευτοπαντοδύναμος παράγοντας που φωνάζει δυνατά στον καταυποχρεωμένο δανειολήπτη ότι θα χάσει το σπίτι του αν δεν προσκυνήσει τη κ.Μέρκελ θεμελειώτρια του οικονομικού Δ΄ Ράιχ.Είναι ο τρομοκράτης παράγοντας που σφυρίζει στο αυτί του μέσου έλληνα ότι θα χάσει τις μικροκαταθέσεις του στη τράπεζα αν γίνει αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας.Είναι ο ψευτοανίκητος παράγοντας που καλεί σε όλους τους τόνους τον εξοργισμένο πολίτη να μη κατέβει στη διαδήλωση γιατί θα γίνουν επεισόδια με νεκρούς.Και πάει λέγοντας.Αυτός λοιπόν ο ...μεγαλοπαράγοντας που μας έχει επισκεφτεί όλους κατά καιρούς,ακούει στο όνομα Φ Ο Β Ο Σ.Χωρίς τη συνδρομή του όλα θα ήταν διαφορετικά.Θα πήγαιναν στον αγύριστο και η τρόικα και το ΔΝΤ και όλοι οι μεγαλοσχήμονες τιμητές των πάντων.Αν ο φόβος αντιμετωπίζονταν όπως του πρέπει,θα έπαιρνε μαζί του στο καλάθι της ιστορίας όλα του τα τσιράκια.Αργυρώνητους δημοσιογράφους σε ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου,υπουργούς και βουλευτές σε ρόλο εθελόδουλου διεκπεραιωτή ξενόφερτων εντολών.Μεγαλοεκδότες σε ρόλο μεγαλοκατασκευαστών δημόσιων έργων κ.λπ.Και φυσικά χωρίς φόβο είναι πιο εύκολο να δει κανείς καθαρά που πηγαίνει και τι πρέπει να κάνει.Είναι πιο εύκολο να βάλει μπροστά στις ευθύνες τους όλους αυτούς που ενώ θέλουν να ηγηθούν για να βγει ο τόπος από το χάλι του,τελικά δεν τα καταφέρνουν γιατί βουλιάζουν στη μιζέρια της ατολμίας και της πολυδιάσπασης.Και εννοώ φυσικά τους ταγούς της αριστεράς,μικρούς και μεγάλους,πολιτικούς και τεχνοκράτες,εδραιωμένους και μη,παλιότερους και νεότερους.
Οπως όμως διαπιστώνεται και από την ιστορία αλλά και από τις τωρινές εξελίξεις στη νότια μετά τη θάλασσα γειτονειά μας,ο φόβος κάποια στιγμή κουράζεται,εγκαταλείπει και τη θέση του τη παίρνει η οργή και η αντίδραση.Και τότε οι εξελίξεις είναι ραγδαίες.Ας το πάρουν υπόψη τους όλοι οι φυσικοί αποδέκτες.Αλλοι μεν για να ετοιμάζουν βαλίτσες και μεταφορικά μέσα και άλλοι για να πάρουν γρήγορες και σωστές αποφάσεις.