Καίτη Θεοχάρη:Γερακιώτισα υποψ.βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Η Αικατερίνη Θεοχάρη Yποψήφια βουλευτής του Συνδυασμού «ΣΥΡΙΖΑ–ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» στην Περιφέρεια της Αττικής
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Γιοχάνεσμπουργκ Νοτίου Αφρικής από γονείς Έλληνες μετανάστες.
Καθηγήτρια Αγγλικών και μητέρα της Ιωάννας Καφετζάκη.
Από το 1981 μέχρι το 1987 εργάστηκα στην πολυεθνική
ΒOSCH στην Ελλάδα και διετέλεσα Πρόεδρος των Εργαζόμενων.
Την περίοδο αυτή έγιναν οι μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζόμενων ενάντια στις απολύσεις και η αγορά της εταιρείας από τους Γερμανούς.
Από το 1997 είμαι κάτοικος Γέρακα.
Δραστηριοποιήθηκα στα θέματα γειτονιάς Μπαλάνας Γέρακα και ήμουν μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου "ΑΘΗΝΑΣ ΠΑΛΛΑΣ''.
Αγωνίστηκα μαζί με τους κατοίκους μετα την ένταξη της περιοχής στο σχέδιο πόλης για την ίδρυση παιδικού σταθμού και Δημοτικού σχολείου όσο και για τα ζητήματα της αποχεύτεσης.
Από τα νεανικά χρόνια, δραστηριοποιήθηκα στο Αριστερό κίνημα.Από το 1981 μέλος του ΚΚΕ μέχρι το 1992.
Ιδρυτικό μέλος απο το 1992 του Ενιαίου Συνασπισμού και σήμερα μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Συνασπισμού Ανατολικής Αττικής και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ [ΠΑΛΛΗΝΗΣ] ΑΝΘΟΥΣΑΣ-ΓΕΡΑΚΑ-ΠΑΛΛΗΝΗ!
Από το 1999 μέχρι και το 2011 συμμετείχα στα Δ.Σ των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της περιοχής ΦΟΥΡΕΣΙ ΓΛΥΚΩΝ ΝΕΡΩΝ και διετέλεσα και Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στο 2ο Λύκειο Γλυκών Νερών την περίοδο 2009-2010.
Συμμετείχα στο Κίνημα Πολιτών ενάντια στο κτίσιμο του ΜΑLL στο κτήμα Καμπά στην περιοχή ΠΑΛΛΗΝΗΣ και υπέρ της Δημόσιας χρήσης του.
Ιδρυτικό μέλος του Πανελληνίου Συλλόγου Ασθενών και φίλων πασχόντων με Λυσοσωμικά Νοσήματα και Πρόεδρος του συλλόγου από το 2001 μέχρι σήμερα.
Ιδρυτικό μέλος της ΠΕΣΠΑ( Πανελλήνιας Ένωσης Σπανίων Παθήσεων ) συμμετέχω ενεργά στον Ελλαδικό χώρο από το 2003.
Το 1999 συμμετείχα στην ΙΔΡΥΣΗ Πανευρωπαϊκού Δικτύου EGA ( EUROPEAN GAUCHER ALLIANCE ) και εκπροσωπώ την Ελλάδα εκ μέρους των ασθενών και φίλων από τότε.
Προσπάθεια μου είναι να αναδείξω τα προβλήματα όσο και τα αιτήματα των ασθενών με ΣΠΑΝΙΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ στην Ελλάδα ( περίπου ενα εκατομμύριο ασθενείς ) και να υλοποιηθεί το σχέδιο δράσης για τα σπάνια νοσήματα.
Στην μνημονιακή Ελλάδα οι ομάδες που πλήττονται κυρίως είναι τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειες τους.
Συμμετέχοντας στο ψηφοδέλτιο του «ΣΥΡΙΖΑ–ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» στην Περιφέρεια της Αττικής θα αγωνιστώ να αναδείξω αυτά τα αιτήματα της ευαίσθητης αυτής κοινωνικής ομάδας που πλήττεται από τις πολιτικές του μνημονίου.

Μια απάντηση στον Δημήτρη Καρρά

Του Απόστολου Βολιώτη

Διαβάζοντας σήμερα την τελευταία ανάρτηση στο blog του Δημήτρη Καρρά http://www.dimitriskarras.com/ με τίτλο:΄΄Και τώρα τι κάνουμε;΄΄υπέκυψα στον πειρασμό να παραθέσω καλοπροαίρετα κάποιες δικές μου σκέψεις σχετικά με τους προβληματισμούς που διατυπώνει δημοσίως,γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα τον δυσαρεστήσω παρότι δεν έχω τέτοιο σκοπό.Ουσιαστικά οι σκέψεις του δεν είναι αποκλειστικά δικές του. Αντιπροσωπεύουν βασανιστικούς προβληματισμούς  μιας σημαντικής μερίδας λαικών ανθρώπων πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που άθελα τους και με πάθος, έβαλαν πλάτη τα προηγούμενα χρόνια, στην εφαρμογή μιας καταστροφικής πολιτικής η οποία οδήγησε τη χώρα και τους εργαζόμενους στη κόλαση του νεοφιλελευθερισμού,του ΔΝΤ και της Τρόικα.Χωρίς επίγνωση της βαρύτητας της συνεισφοράς τους, έγιναν τα στηρίγματα μιας πολιτικής ,που με το μανδύα του δήθεν εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος,οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.Φυσικά,οι ευθύνες βαραίνουν τις ηγεσίες των κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτές τις καλοσχεδιασμένες και όχι τυχαίες επιλογές.Δεν είναι η οικονομική ύφεση απλώς αποτέλεσμα μιας τυχαίας δήθεν κακής οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε και από τα δύο κόμματα, αλλά είναι μια καλά προσχεδιασμένη πολιτική εφαρμογής του άκρατου καπιταλιστικού νεοφιλελευθερισμού. Και είναι εξηγήσιμο και κατανοητό το γεγονός ότι πολλοί από τους πρώην υποστηρικτές και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να βρίσκονται σήμερα σε δύσκολη θέση να καταλάβουν τα πολλά γιατί και να αποδεχτούν το λάθος τους με όρους πολιτικής ωριμότητας.Ομως δεν μπορεί να εξηγηθεί η στάση και ο προβληματισμός κάποιων από αυτούς οι οποίοι ακόμη και σήμερα  δεν μπορούν να ξεφύγουν από στείρες και -ας μου επιτραπεί-εμπαθείς εκτιμήσεις σε ότι αφορά το διαφορετικό, το καινούργιο,το αναγκαίο.Διότι πως είναι δυνατόν να μην θέλεις να γίνουν εκλογές επειδή εσύ δεν μπορείς να δόσεις προσωπικές απαντήσεις στα προσωπικά σου πολιτικά αδιέξοδα;Δηλαδή τι σου φταίνε τα υπόλοιπα 11 εκατομμύρια Ελληνες που δικαιούνταν να έχουν ήδη εκφράσει εδώ και καιρό τη θέληση τους;Πως είναι δυνατόν να χάνεται  με τόσο βερμπαλιστικό και πομπώδες τρόπο  η αίσθηση του μέτρου, των μεγεθών και της απλής λογικής;Και πως μπορείς να λες ότι δυστυχώς πλησιάζει η 6η Μαίου δηλαδή η μέρα που ο λαός δικαιούται να εκφραστεί;
Και εάν σήμερα, με όλη αυτή την κατάσταση του χαμού, κάποιο δημόσιο πρόσωπο  εύχεται να μην γίνονταν εκλογές λόγω προσωπικού αδιεξόδου,επειδή δεν έχει ακόμα αποφασίσει τι θα ψηφίσει ο ίδιος,τότε-κατά την γνώμη μου- δεν δικαιούται να επικαλείται το δικαίωμα του δημόσιου πολιτικού συμβουλάτορα.
Και αυτό όχι μόνο επειδή δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα όπως ο ίδιος παραδέχεται,αλλά ουσιαστικά διότι με την θέση του στην αξολόγηση των πολιτικών σχηματισμών στο άρθρο του,αποδεικνύει ότι: τι είχες Γιάννη μ΄ ,τι είχα πάντα.Διότι όταν κάποιος λέει ότι θα μπορούσε να ξανακάνει τα ίδια λάθη, δηλαδή να ξαναστηρίξει ΠΑΣΟΚ επειδή υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει το... θράσσος να υπάρχει και να λέει αυτά που πιστεύει,τότε το πράγμα αποκτά μια ιδιότυπη παραξενιά που ενίοτε θα μπορούσε να παρεξηγηθεί.Και αυτό διότι,δεν μπορείς τη μια να κατηγορείς τον ΣΥΡΙΖΑ  ότι είναι απλώς κόμμα διαμαρτυρίας όταν έχει μικρό ποσοστό και κατά συνέπεια δεν δικαιούται ..δια να ομιλεί  και από την άλλη όταν ο λαός τον εμπιστεύεται-δημοσκοπικά τουλάχιστον-να τον κατηγορείς ότι είναι αναξιόπιστος  και δεν δικαιούται να διεκδικεί το δικαίωμα να παλαίψει από κυβερνητική θέση για την επίλυση των προβλημάτων του λαού με τον δικό του τρόπο.Και αν αυτή η προοπτική αποτελεί στην πραγματικότητα μια ενδόμυχη φοβία του αρθρογράφου  και όχι απλώς μια πολιτική διαφωνία,τότε το πράγμα παίρνει άλλη διάσταση ίσως λίγο επικίνδυνη....Οπότε δικαιούται κανείς να αναρωτιέται για πολλά άλλα πράγματα.Οπως,τι νόημα έχουν  οι λέξεις ΄΄προσβολή΄΄  ΄΄αλλαζονεία΄΄ ΄΄χάος΄΄κ.λ.π.  Κατά συνέπεια λοιπόν, προσωπικά προτείνω σε όσους αναρωτιούνται τι να ψηφίσουν αυτή τη φορά να ακούσουν τη φωνή της συνείδησης τους,τη φωνή των παιδιών τους,τη φωνή της άλαλης τσέπης τους. Να μην ρωτούν αυτούς που ούτε και οι ίδιοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
Παρακαλώ πολύ, οι παραπάνω σκέψεις μου να μην θεωρηθούν προσωπικές αιχμές κατά οποιουδήποτε αλλά ότι διατυπώθηκαν με αφορμή του άρθρου του Δημήτρη Καρρά που θα μπορούσε να γραφτεί από οποιονδήποτε άλλον πρώην ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ.

Καλό Πάσχα σε όλους και καλή επιστροφή.